Σάββατο 25 Αυγούστου 2007

ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΛΟΓΕΣ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΕΙ...


Τί να κάνει μια μάνα, εγκλωβισμένη στο αυτοκίνητό της, με το παιδί της...και με τις φλόγες να απειλούν τη ζωή τους;

Ποιός να μιλήσει σε αυτή τη μάνα για ευθύνες, παραλείψεις και λάθη; Ποιός ενδιαφέρεται για αρμοδιότητες και δομές;

Για πολλοστή φορά στη χώρα μας, στην Ελλάδα μας, πολίτες γίνονται θύματα...
Κάποιοι ανόητοι, αδυνατούν να κάνουν το πλέον σημαντικό...να σώσουν ανθρώπινες ζωές...
Ας μην σβηστούν οι πυρκαγίες...το εμπεδώσαμε...

...δεν έχουν τα μέσα...
...οι πυρκαγιές είναι πάρα πολλές...
...οι καιρικές συνθήκες, η γεωμορφολογία του εδάφους δεν βοηθούν....

Το θέμα είναι ποιός θα βοηθήσει, ποιός θα σώσει μια καιόμενη 'μάνα με το παιδί της'...
Λυπάμαι που...
...χωριά εξαφανίστηκαν από το χάρτη...
...που χωριά θα εξαφανιστούν...
...που άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους με το πλέον φρικτό τρόπο...
...

Η φωτιά αυτή τη στιγμή συνεχίζει να καίει...Κοντά στην Αμαλιάδα...στη Μεγαλόπολη...τεράστια έκταση...

Το χωριό μου βρίσκεται κοντά στα μέρη αυτά...Ας ελπίσουμε, ότι δεν θα χαθούν άλλοι άνθρωποι...ότι αυτή η τραγωδία θα λάβει τέλος...
Μόνο η ΕΛΠΙΔΑ υπάρχει πλέον...σε αυτή τη χώρα...
...ελπίδα που όμως πεθαίνει κάθε φορά...αν και τελευταία...
...και ξαναγεννιέται στην επόμενη μεγάλη καταστροφή...

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

ΟΤΑΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ...


Ένας άντρας που δεν καταλαβαίνει το γιατί...

...Γιατί ένας άνθρωπος να φτάνει στο σημείο να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή, σε μια προσπάθεια να επιτύχει το τέλειο;

Αναφέρομαι στη νευρική ανορεξία...με την οποία πολλές κοπέλες έρχονται αντιμέτωπες...

...και εκδηλώνεται με μια συστηματική αποχή από το φαγητό...

Ένα ζήτημα 'ζωής και θανάτου...', που όμως παλαιότερα το αντιμετώπιζα σαν ένα θέμα ασήμαντο και πολύ μακρινό...

Δυστυχώς το θέμα αυτό δεν μου ήρθε τυχαία στο μυαλό...

Μέσα από συζητήσεις με φίλους, διαπίστωσα ότι φίλες μας...υποφέρουν...ήταν δίπλα μας και όμως εμείς τις αγνοούσαμε...

Τί κάνει έναν άνθρωπο να θυσιάσει την ίδια του τη ζωή; Τί μας κάνει να αναζητούμε συνεχώς το τέλειο;

Φοβάμαι ότι η κοινωνία μας...εμείς οι ίδιοι δηλαδή, φτάνουμε στο σημείο, μέσα από πρότυπα που έχουμε καθιερώσει να κυνηγούμε το τέλειο...

...όταν δεν μπορούμε να το βρούμε σε εμάς...όταν προσπαθούμε να καλύψουμε τα κενά μας...

ωθούμε και εμάς και τους άλλους σε μονοπάτια πολύ δύσβατα...